Los Romieus de delà l'aiga - Pèire EIRICON

Los Romieus de delà l'aiga - Pèire EIRIÇON - ATS 132

Through encounters, dreams, legends, the initiatory, esoteric, animistic quest of four pilgrims towards a deep and poetic understanding of the universe ...

Al fial de rescontres, de sòmis, de legendas, la quista iniciatica, esoterica, animista de quatre romieus cap a una compreneson fonza e poëtica de l'univèrs...

L'author:

Pèire EIRIÇON was born in 1949 in Casablanca. In 1960, he returned to Haute-Provence where his mother was born. First encounter with the language. It then becomes of agricultural studies and Shepherd, both in Provence in British Columbia (Canada) where he lives two years. He was responsible for a place to live for young people in the Champsaur for 3 years. Finally, in 1993, he campaigned to get the Occitan Gap, take an Occitan license, and then taught in the Occitan in the fall of 1995. He has since returned to more agricultural activities ...

Extract:

Rescontre amb un rigau
Assetat sus una pèira Raimon s’assolava… Davant eu lo riu, l’aiga e per alin la montanha qu’estanca l’orizont. A broa d'aiga, d'una mata de vese ne gisclèt un rigau, pitre vermelh coma un rai de soleu. Ajocat sus un brot de sanha, semblava pas aqueu lo sostenir, mas se pareissiá puslèu pausat entre lo solaç de son entorn…
« Aqueu aucèu, se dissèc Ramon, m'arriba coma un messatgier que destosca en mon arma la prefondor de tot solaç ! »
En çò disent, se sentiá lo solaç coma una substància que percolava tot, son endins e son entorn. Onda viva rajaa de son còr e mesclaa amb la patz de son entorn per tornar refluir e escafar las raras que lo n'asseparava. Una votz li va dire : _ « Siàu ieu ton ajua e ton amic, li disiá lo rigau, ton aucèu de conselh, beluc vermelh, companhon de ton eime, ont qu'anes charreja me dins ton solaç ! Aüra tot es possible, los mots tiblan sas alas e lo pensar se ven desliure ! »
_ « Gaita, la nuèch es aquí que s'aven, pòrta me doncas de l'autre band de l'aiga, mas per çò faire, fai córre tos uelhs ençai lo riu e puei en lai puei tornar mai ençai sus las flors, los aubres o las bèstias, tot çò que ton regard i podrà rescontrar. »

Extrach dau capitol 1 « lo rigau », p. 9-10.