Jòc Òrre - Pedrolo - ATS 16

Jòc òrre - Manuel de Pedrolo - ATS 16

S’éran pas estadas las seus cambas se seriá pas passat res. O benlèu si. mas se seriá passat per un autre. E ieu o auriá legit dins lo jornal. S’èra assetada sul banc davant l’arrèst de l’autobús e, las cambas crosadas una sus l’autra, s’espolsava una sabata qu’una graveta de l’avenguda i deviá èsser entrada.

Quand se levèt una estona mai tard me poguèri acertenar que m’èri pas enganhat. Portava una faldeta corta, sarrada sus la cinta, e lo còrs valiá plan tot çò d’autre que mostrava tan generosament.
Aviá lo ventre plat e fasiá regnhar ancas redondas qu’esperlongavan doas cuèissas que s’endevinavan longas e nerviosas. mai amont, las popas conflavan la blosa blanca que fasiá lo contra amb la seu cara bruna illuminada per dos uèlhs grandasses e trufarèls.

A Tots 16. IEO Edicions.