Memòris camins, pensaments e dolors d'un enfant de Bòrs - Ferran Delèris

Memòris camins, pensaments e dolors d'un enfant de Bòrs - Ferran Delèris

A l’ora de la descolonizacion, Ferran Dellèris foguèt d’aqueles òmes qu’assegurèron la transicion. Avèm aquí la vida, l’astrada e los patiments d’un òme que vegèt cambiar lo mond.

« L'òme blanc aviá la clau suls autres. Aviá popat lach de rason grèca, òrdre latin, liure arbitre dels uganauds, caritat crestiana, esperit scientific dels sabents... »

... Aquel discors foguèt lo credò de l'administracion coloniala pendent la primièra partida del sègle XX. Puèi venguèt l'ora de la decolonizacion, F. Delèris foguèt d'aqueles òmes que assegurèron la transicion... Avèm aquí la vida, l'astrada e los patiments d'un òme que vegèt cambiar lo mond.

Colleccion Memòris, IEO Edicions.

L'autor:

Ferran Delèris (en francés Ferdinand Deleris - Vòrs e Bar, Roergue, lo 23 de julh, de 1922 - lo 19 de febrièr de 2009), es un escrivan roergàs d’expression occitana e francesa.
Nascut en Roergue dins una familha de bordièrs, fugiguèt en Espanha durant l’ocupacion alemanda. Arrestat per las autoritats franquistas, foguèt liberat mercé a l’edat faussa marcada sus sos faus papièrs. Aital poguèt persègre sa fugida fins en Marròc ont junhèt las fòrças francesas liuras e finiguèt la guèrra coma paracasudista.
Après la guèrra trabalhèt en Indochina (ont coneguèt sa molhèr amb qui aguèt dos filhs e una filha) entrò la fin de la preséncia francesa puèi a Madagascar al moment de son independéncia (èra conselhaire del primièr president Tsiranana).
Escriguèt primièr en francés, de romans e de libres sobre Madagascar. Son primièr roman en occitan foguèt l’Aucon (1992), seguit per dos autres : Pèire e Maria (1996) e Los Crocants de Roergue (2000).
L’Aucon tracta de la segonda guèrra mondiala dins lo contèxte occitan amb un fons d’istòria de Mafia. Pèire e Maria parla de la Primièra Guèrra Mondiala. Los Crocants de Roergue conta l’istòria de Joan Petit (devengut famós amb la cançon tradiconala e tanben amb la cançon de Los de Nadau : Auròst tà Jan Petit) e tanben la dels crocants de 1643.
Escriguèt tanben una autobiografia, Memòris qu’i contèt son istòria occitana, militara, indochinesa e malgasha.
Moriguèt en 2009 e es sepelit dins sa vila nadala de Vòrs, en Roergue.