Las abelhas dau silenci / Les Abeilles du silence - Max Roqueta

Las abelhas dau silenci Max Roqueta
e autres poèmas inedits


L’òbra de Max Roqueta, centrada sus las garrigas del país natal, descriu la beutat solara o nuechenca de la natura, crudèlament indiferenta, una beutat d’ont raja una dolor a proporcion, que los umans se’n senton exiliats. La quita creacion, per tan bèla que siá, demòra marcada del sagèl del temps e del nonrés.
L’escritura poetica consistís a se metre a l’escota del còr bategant de la vida qu’anima totas las creaturas, de la formiga a l’estela.

Aqueles tèmas se retròban dins aqueste darrièr recuèlh que recampa totes los poèmas inedits en volum, demorats a l’estat manuscrit o solament publicats en revista. Un tèrç d’aquestes 130 poèmas datan de las annadas 40 e 50, los autres foguèron escriches dins las annadas 80 e seguentas. Max Roqueta i perlonga l’inspiracion dels tres grands recuèlhs precedents. Lo poèma es un sòmi despertat, una quista ontologica que nos adutz, gràcias al lengatge, al còr de l’èstre e de la vida. Lo poèta nos porgís, aicí coma endacòm mai, una òbra a l’encòp tragica, cosmica e prigondament enrasigada.


« Lo temps es una transparéncia
ont s’esvanisson los aucèls
entre los rais blaus de l’abséncia… »


Edicions Jorn.