Lo lop d’Irati - Marcel Abbadie

Lo lop d’Irati - Marcel Abbadie

Darius, nine and a half years old, and his cousin Leni, eight, are on holiday for a week with their parents at the Iraty chalet in Soule. On the occasion of their first outing in the mountains, they believe they saw a wolf. The boys think they have dreamed because they will return to see the beast ...

Well-known figures in the region, MP Jean Laplace and environmental activist Eric Pelentin, are invited in this story, one condemns and the other defends the wolf. Would not this little count be a bit premonitory, since the wolves of Italy are close to the Bearn, not to mention those that multiply in the Spanish Cantabrian Cordillera?


The author:

Marcel Abbadie, professor of schools at Rébénac, at the entrance to the Ossau valley, is also an author of books in prose and collections of poetry which are inspired by an important part of the Pyrenean countries. His books, written and published in French, are then translated and edited in Béarnais (Gascon normalized).

Extract:

– Dariús, entenes ?
– Non… n’enteni pas arren…
Craquets, huelhas trepilhadas, los pas d’ua bèstia qui arrodeja. Lo chalet qu’ei de husta e en la nueit que s’i enten bruts de tots. Dariús que tranquilliza a Lení :
– N’ei pas que lo vent qui boha mei hòrt de quan en quan, tornam dromir, ven.
– Mes totun qu’èi entenut…
– Mes qu’as entenut donc ?
– Com un uglament, qu’averén dit un lop.
– Aquò n’ei pas possible, be i a longtemps los lops n’i son pas mei en la montanha noste. Qu’ei lo can pastor bissè, lo qu’avem vist ger quan arribèm. Anem, dromim adara.
Los dus mainats que son en dus lheits superpausats, Lení au mei haut. La crampa escura qu’ei esclairada sonque per un hiu de lutz qui passa en devath de la pòrta e qui vien d’ua lutzòta deu colidòr.
Dariús, nau ans e mieja e Lení ueit ans que son cosins. Que demoran a Tolosa e cada an en agost, que vienen en familha passar ua setmana de vacanças en çò d’Irati en capsús de Larrau. Que cau díser, Guislan lo pair de Dariús e Silvana la mair de Lení que son natius deu Bearn, au ras de la Sola e segur qu’aiman de quan en quan tornar véder las montanhas. Barbara era, la mair de Dariús qu’ei deu Lòt e Garona e Dàvid lo pair de Dariús que vien de las Charentas mes tots dus que son vaduts amorós deu noste país pirenenc.
Dariús que s’adrom mes Lení que torna e que torna virà’s en lo plumon shens poder trobar lo som. Lo pastor… lo pastor… non pòt estar lo can pastor. Lo lairet d’aqueth can qu’ei sord « oao… oao… oao » e los espaçaments que’n son regulars. Çò d’entenut n’èra pas atau. N’èra pas un lairet qu’èra un uglament, un uglament long e planhós, lamentós. Mes averé lhèu saunejat ? Segur lo lairet qu’èra quasi inaudible pr’amor d’estar luenhèc. Be seré meilèu lo brut d’aqueras vielhas 4L enqüèra utilizadas peus aulhèrs tan bonas taus camins de montanha ? « Hautas sus patas que passan pertot » los avè dit un aulhèr encontrat quan arribèn.

Editions IEO (IDECO), Collection Joven’Oc, 2016.