Contes a rebord - Florian VERNET

Contes a rebord - Florian VERNET

Traduction française de Jaumeta Caussade.

Recueil de contes en occitan:

Conte del soldat que tornava de la guèrra (Conte du soldat qui revenait de la guerre)
Conte del rei orgulhós (Conte du Roi orgueilleux)
Lo conilh que venguèt rei (Le lapin qui devint Roi)
Joan bèstia… pas tan bèstia ! (Joan Bèstia… pas si bête !)
Istòria de pont, d’ola e de songes (Histoire de pont, de marmite et de rêves).

Édition bilingue occitan - français.

Collection Joventut, IEO edicions.

The author:

Florian VERNET (Béziers, 1941) est un linguiste, pédagogue et écrivain occitan. Ancien professeur d’occitan à l’Université Paul Valéry de Montpellier, il est également membre de l’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber et aussi du conseil linguistique du Congrès Permanent de la Lenga Occitana.

Extract:

Un còp èra un brave soldat que se’n tornava de la guèrra, biaça sus l’espatla, espasa al costat, e dos escuts en borsa per tota fortuna. Fasiá sèt annadas qu’èra partit de son vilatge. Quand èra tornat, sos parents èran mòrts e mai enterrats despuèi bèl brieu, la bòria èra estada venduda, e se retrobava, el, tornar mai sus las rotas.
Caminava cap a la vila, en se disent que benlèu i trobariá de trabalh, e al moment que traversava un bosquet, encontrèt una vièlha, tota giblada jol pes d’un fais de brancas secas que portava sus l’esquina.
— Brava mameta, lo soldat diguèt, vos vau ajudar qu’aqueste fais sembla pesar son pes.
— Plan volontièr, la mameta diguèt, d’ont mai qu’ai encara de camin a far per arribar a l’ostal. Vos mercegi de vòstra ajuda. Per la pena, vos convidi a sopar amb ieu.
Un còp arribats a la cabana de la vièlha, lo soldat pausèt lo fais davant la pòrta, mas quand se revirèt, la mameta aviá desaparegut. A sa plaça, se teniá una polida dòmna, environada de lutz : una fada segur que li diguèt :
— Bon soldat, as pas fach fortuna a la guèrra, mas sès tornat mai savi, e fòrt brave, te vòli mercejar coma meritas. Escota çò que te vau dire, e vendràs ric, e aürós.
Lo soldat espantat, escotèt doncas, sens tròp i creire, çò que la fada li fisèt.
— A una lèga d’aicí, dins un clar del bòsc, encontraràs las roïnas d’una torre d’a passat temps. Just a costat de la torre, veiràs un potz. Sabi que sès coratjós, i davalaràs. Al fons te trobaràs davant quatre pòrtas. Intraràs, e veiràs un lop dins caduna de las tres primièras. Un negre, un gris, un blanc. Aquelas bèstias seràn colcadas caduna sus un còfre. Lor mostraràs aqueste mocador de seda que te doni, se levaràn, te daissaràn passar e dins cada còfre prendràs una ponhada de pèças, de coire dins lo primièr, d’argent dins lo segond, e d’aur dins lo tresen. Partent d’aquí, poiràs tornar montar, amb una pichòta fortuna. [...]