Petita istòria europèa d’Occitània - Robert Lafont

Petita istòria europèa d’Occitània - Robert Lafont

AGOTAT !

Tota en occitan, una vision globala, concisa e accessibla de l'istòria d’Occitània, de la preïstòria al sègle XX, al còr dels grands corrents europencs.



Lo punt de vista es clarament autocentrat. Robèrt Lafont insistís sus d'unes periodes essencials qu'an modelada la personnalitat d'òc e que son sovent periferics dins l'istoriografia vista dempuèi les capitalas estatalas.

Aqueste libre porgís una vision globala, concisa e accessibla de l’istòria d'Occitània. Lo ponch de vista es clarament autocentrat. Long dels sègles, s’explica l’espaci de relacions qu’a pastat Occitània, entre Atlantic e Mediterranèa, sud e nòrd d'Europa, peninsula lberica e Continent... Se compren tota la destinada d'un nos, al còr del mond latin.

Robert Lafont insistís sus d’unes periòdes essencials qu’an modelada la personalitat d’òc e que son sovent periferics dins l’istoriografia vista dempuèi las capitalas estatalas.

Aital lo legeire descobrís una vision nòva de la penetracion romana, una Auta Edat Mejana visigotica, lo ròtle central de Concas dins los Camins de Sant Jaume, lo dardalh medieval de Clarmont e Lemòtges, los pòls occitans de la Reforma, los experiments politics de Niça, Marselha o Bearn…

Del còp, los trobadors e los catars, e mai foguèsson importants, cèssan de monopolizar una istòria occitana qu’es plan mai rica, complèxa e europèa que çó que se crei.

Colleccion Història, edicions Trabucaire.

L'autor:

Robèrt August Cesar Lafont (Robert Lafont en francés) (Nimes, 16 de març de 1923 - Florença (Itàlia), 24 de junh de 2009) èra un intellectuau occitan e pus particularament un lingüista, un escrivan, un istorian, un especialista de la literatura e un teorician politic. Èra una dei pus grandei figuras istoricas de l’occitanisme.

Robèrt Lafont nasquèt a Nimes en 1923 dins una familha protestanta dau país de la Vaunaja dau costat de sa maire Alícia Virginia Noguièr. Après lo divòrci de sei parents anèt viure en cò de sos grands dins un vilatjon de l’èst de Nimes, Cauviçon. Partiguèt dins son adolescéncia en 1936 amb son paire, qu’èra foncionari de Finanças, a Lons-le-Saunier, e aquel exilh li faguèt recuperar mai fòrtament l’occitan.