L'an que vèn, L'an qui vient - Gabriel Bernard

L'an que vèn, L'an qui vient (L'an prochain) - Gabriel Bernard

Grabié Bernard. “L'an que vèn“ - "Raconte de moun vilage" es lou titre escrèt d'aquesto nouvello espelido de Grabié Bernard. Es uno filousoufìo, un ensignamen, un simbèu à n'éu tout soulet.
L'an  que  vèn  es  aquéu  que  tóuti  languisson,  fisançous  e  soucitous,  d'entèndre clarineja  à  sa  porto.  Es  aquéu  que  dèu  nous  adurre  li  realisacioun  materialo  e mouralo  qu'avèn  de  desiranço.  Touto nosto  eisistènci  es  pendoulado  à  l'atèndo  de l'an que vèn. Li satisfacioun de nòsti souvèt, de nòstis ambicioun, de nòsti plan, avèn la pensado qu'es l'an que vèn que nous li pourgira. E ansin, lou bonur, la drudiero, lou  countentamen  qu'avèn  pas  'ncaro  au-jour-d'uei,  nous  asseguran  qu'es  belèu  l'an que vèn que li culiren. A-cha pau la vido s'abeno en tablant sus de jour meiour que l'ome  sono  de  tout  soun  cor  e  qu'ai-las ! trop  souvènt  s'aduson  pas.  E  ço  que  nous ajudo  de  viéure  es  l'esperanço  sèmpre  vivo, es  la  cresènço  que  nòstis  esfors trouvaran un jour sa recoumpènso, es la counvicioun que l'aubo granado finira pèr pouncheja, es la fe dins l'an que vèn.
En  fasènt  se  madura  aquéu  libre  que  soun  titre  n'es  adeja  l’evoucacioun,  Grabié Bernard a vougu councretisa aquel espèr e aquéu signe de l'ome dins sa durado sus la terro. A fa sourgi brihantamen, coume uno fado emé sa bagueto encantarello, un rouman que, de mai, espremis de sentimen prefound e large, à la bello pourtado de tóuti lis esperit miejournen.

Amb la revirada francesa. Edicions Culture Provençale et Méridionale - Marcel PETIT.