Amontanhatge - Lei tres libres - Miquèu ARNAUD - ATS 225

Amontanhatge - Lei tres libres - Miquèu ARNAUD - ATS 225

Lei tres libres, roman.

Un segond roman per lo Miquèu sus la vida de 3 jovents (dins los tres òrdres) a l’edat mejana.

Sègle XV, lei comtats de Provença e de Forcauquier, tres vidas, tres jovents que vènon de quitar l’enfança. Sei vidas èran traçadas, mai jamai ren es calhat. Ansin, lei destins d’Amielh, de Bertrand e de Clemenç foguèron borrolats.

Amielh, filh de lauraire, deviá prene la succession de son paire ; vendrà pastre, encargat de l’amontanhatge en Ubaia, çò qu’es pas una sinecura, mai se’n manca ! Bertrand, filh de fornièr que veguèt lo jorn entre mastra e forn, aurà ges de farina dins lei mans, mai l’espasa ! Pèrd son paire puèi sa maire ; mendicaire per las carrièras, arriba qu’es reculhit per un escudièr ; serà cavalièr. Per çò qu’es de Clemenç, enfantonet bastard de noble nascut dins un vilatjon, abalit dins un convent, vendrà monge.  Passarà sa vida dins lei clastras d’una abadiá sens per aquò perdre sa libertat...

Promés a una existéncia quieta, sei vidas fin finala foguèron pas de lònguei ribieras tranquillas. Sabián pas qu’enregant un camin per lo quau èran pas predestinats, se trobarián implicats dins lei torments de l’Istòria.

Un roman situat a la fin de l’edat mejana : acampa tres racontes de formacion cortets, çò qu’explica lo jos-títol "Lei tres libres" : Lo libre d’Amielh, Lo libre de Bertrand e Lo libre de Clemenç. De l’enfança a l’atge adulte, seguiretz la formacion d’aqueles tres jovents e lor biais d’aprene lo mestièr e la vida, dins un monde a l’encòp tan pròche e tan alonhat del nòstre per lo temps.
Tres racontes colorats, plens de dialògs vius e de detalhs de la vida quotidiana del sègle 15 en Provença.

Publicat amb l’ajuda de la region Provença-Aups-Còsta d’Azur.

Colleccion A tots n°225, una coedicion IEO Edicions / IEO CREO Provença.

L'autor:

Miquèu Arnaud, nascut a Marselha en 1952. Sa conoissença de mai d’una lenga estrangiera li duerbe una carriera dins lo comèrci internacionau. Dins aquò, jamai a quitat l’enclinacion per la lenga e la cultura nòstras. S’installèt dins un vilatge pròche Marselha dins un temps qu’una bèla part deis abitants parlavan la lenga dau brèç. Es en familha que se perfeccionèt dins lo parlar provençau maritim. L’enveja de partejar l’occitan e de gardar viu son usatge lo menèron a escriure. Après Quora la matèria, roman d’anticipacion que se debanava en 2200, l’autor de nos prepausa ara un roman situat a la fin de l’edat mejana.

Estrach:

"Amielh en tèsta a costat de Maugas, a un moment que la draia pojava un pauc mai, se virèt e se metèt a marchar d’a reculons. Aviá una vista en cabussada sus l’ondada ersejanta, d’una color monocròma entre lo blanc e lo biset, d'aquí d'ailà picotada dau negre dei rarei fedas color de tencha. Toteis aquelei tèstas viradas dins la meteissa direccion, leis aurelhas a l’escota dau movement de l’escabòt. D’aquela massa armoniosa, sorgissián çai e là, leis aurelhas d’un ai, la mitat d’un muou amb lo bast, coma d’estèus emergents. Lei cabras caminavan agromeladas, lei cavaus, lei cavalas e lei polins sarravan la marcha."