Dirècte - CxK (CD)

Dirècte - CxK (Courtial X Kogane) - Album CD

Lo duò:

Courtial X Kogane es un power duò rock occitan format per Paulin Cortial (cant, guitarra electrica) e Dimitri Kogane (batariá).

Tèxtes de creacion o cançons tradicionalas a la salsa stoner calinfornian, per una musica pregondament enrasigada e resoludament modèrna. L'anar de la formula rock en duò buta los dos musicaires a donar una energia particulara que fa d'aquel espectacle un show indomdable.

Titols:

Estrachs:

Article de premsa:

Octobre de 2019 que mèrca la fin deu compte au revèrs de l’experiéncia Dirècte, deu duò CxK. C per Cortial, Paulin, a la guitarra e au cant, K per Kogane, Dimitri, a la bateria. Cap a cap, lo duò ròck que desplega ua energia musicau feròça e escricada. Qu’arreguitna, que hula, que tira dret e que’n resulta un ròck poderós d’ua musicalitat de las granas, pertocant de sinceritat. Lo disc fisic n’ei pas que lo supòrt sonòr de l’experiéncia : sèt videoclips, filmats en plan-sequéncia lo mei sovent, que’n son lo penent visuau, making of d’un armalh en abranlida hèita de bateria ròck, de pedalas d’efèits d’apielatge d’amplis e... d’un grop electrogèn.
Deu mes de heurèr enlà, sèt captacions de l’enregistrament que sortishón sus la tela. Los internautes qu’an podut descobrir chic a chic l’univèrs deu duò Cortial – Kogane : « es lo paisan de Roèrgue que canta dins lo desèrt californian ». Atau qu’ei tota traçada la filiacion dab lo stoner rock, genre musicau qui tira de cap tau metau, dab baishas pesugas e guitarras saturadas. Lo repertòri CxK que vien perrucar quauques estandards de la tradicion occitana, com Ai vist lo lop o enqüèra Jol pont de Mirabèl. Ua seguida de Borrèias qu’avança, que hala, que s’empòrta tot suu passatge, en un imatge ritmic ipnotic. Que s’ajustan e retrenishen composicions abitadas. 100 ans qu’explòra ua part d’ompra poetica, ua pena, o ua luta qui dura e s’enrasiga, resilienta com un traucacamin. Supèr content que critica la nosta epòca hèita d’Iphone, d’Uber e McDo. Lo wifi que’ns neurish e ns’estauvia lo besonh de sortir de casa, d’estar en santat tà córrer lo monde, de ns’encontrar los uns los autes. Dirècte que cèrca justament lo parlar franc. Shens uglar, mes en trucar juste.
Plegà’s a las constrentas d’enregistrar en ua presa qu’assadora ua enveja d’imprevisible, en crear e captar çò qui ne’s viu qu’un sol còp. Medishas règlas deu jòc taus envitats : Romain e Matèu Baudoin deu grop Artús que s’ajustan tà un Auròst, enregistrat a la Ferroneria a Juranson (Biarn). La cançon Bolh, filmada a Germ Chez Lily (Vath deth Loron) que grava la collaboracion dab los cantaires lengadocians deu Barrut. En aqueths dus endrets que s’i arcuelhen a residéncias e concèrts, a l’acostumat. Tròp aisit. Lo duò, eth, que’s cèrca lòcs mei sauvatges tau cara e cara : un pont desertat deu costat d’Arlòs, a la termièra enter França e Espanha, un hangar desafectat en Vath d’Aran, o un talhèr de husta avaironés. Ad aqueths encastres susprenents que’s dessenhan las mèrcas d’un dispositiu vededer : lo grop electrogèn qui bronish tà orbir la sequéncia, lo Johann Berger a la presa de son (dejà present tà l’album d’Alidé Sans, Henerècla) qui pareish a l’imatge, lo tròç qui’s clava per un « qu’ei la bona, hilh de p*** ! »... La pasta documentària que balha fòrça au perpaus e cultiva ua relacion privilegiada dab l’espectator·a/auditor·a. Ua sinceritat de las esmaventas que’s desgatja deu tot. Que suslinha a quin punt aqueths dus CxK e s’i son escaduts a hargar un son maishant e sudant, tà ua experiéncia sincèra e shens desviada.

Article de Caroline Dufau, dins Lo Diari 53 (01/2020).