Manjalume - Aubin Bonnet

Manjalume - Aubin Bonnet

Aubin Bonnet es depositari d'un tresaur inutil, « lei mòts enebits d'una lenga muta ». Sos poëmas pausan de longa la meteissa question lancejanta : qué far d'aquel tresaur ? Exprimisson tanben sens relambi lo desir, la set o la fam de dire, de se dire dins aquela lenga qu'òm a enveja de beure o de manjar.

Lo poëta Aubin Bonet es donc victima de la dobla malediccion que fonda la literatura occitana modèrna : lo muditge collectiu e lo refús individual d'aquel muditge. Dins aqueste primièr recuèlh, lo jove poëta exprimís amb benlèu mai de fòrça que tot autre lo sentiment d'un eiretatge maldich, que s'i pòt pas renonciar sens se desfar de se, d'una part essenciala e vitala de son èsser.

Poëmas brèus. Vèrses corts, mas ont cada mot compta, es estat pensat, pesat. Poësia despolhada de pichòt pocet qu'estàlvia sos codolons per melhor termejar son camin dins lo negre. Poësia que cavo la tèrra espessa de la realitat per i trobar la font, a se'n nafrar las mans. N'es a sa començança e pasmens estona per son ton de maduresa...

Edicions Jorn.

L'autor:

Aubin Bonnet nasquèt en 1980 dins los Aups de Provença Nauta. Aquel afogat de montanha, una de sas màgers fonts d'inspiration, ensenha l'occitan al collègi de Mende en Losèra, après d'estudis a l'Universitat Paul Valéry de Montpelhier. Es a son grand que deu sa coneissença naturala e son amor passionat de l'occitan. Marcat per l'òbra del niçard Alan Pelhon, a publicat novèlas e poèmas dins las revistas Oc e Europe..

" Escriure, una chausiá impossibla entre lo negre e lo blanc, lo tot e lo nonren. La nuech e lo jorn : l'escritura es una auba e un calabrun. Una auba que me fa espelir mon pichòt mond de ieu dins lo fons d'una pòcha, e a l'encòp es la fin deis àncias, sechaas sus lo papièr coma un pèis racat per una mar sorna (...)

E totjorn, tostemps, en fàcia d'un ieu egoïsta, lo tu, que rauba lei mòts tre que son escrichs."

Aubin Bonnet

Extrachs:
Peçòtas

Faire viatjar
sens alas ni batèu
solament quauquei linhas espaurugaas
que s’amolònan au canton dau fuelh
per se tenir chaud :
pretzfach gigant per l’òme nanet
ras lo papièr
que se neja dins son ment
aiga negra.
Ai pas pron de pluma
per faire d’alas
bravament vau assajar de vos faire passar
sota lo pònt dau dedins
gitatz una peçòta d’esper entre lei linhas
esperant qu’un pauc de lutz
vos endralhe entre alen e poësia
au calinhament de la vita.

 


Cèrcha-ment – Cherche-esprit

Cade-morre

Aubre de lutz dins la lutz matinièra

Cade-morre siás

aubre de lutz unenc

dei milierats de fuecs.

Cada espina coma un mond,

un mond coma lo nòstre morre

Cade-morre

balha-me tei comandaments

banha-me de ton òli

– tei mans sus lo mieu front –

qu'en ieu se dubrigue

una fònt de pensaments.