De Paraulas Enchaenaas - Parole incatenate - Poesias de Franco Bronzat

De Paraulas Enchaenaas - Parole incatenate - Poesias de Franco Bronzat

Recuelh de poesias en occitan

De Paraulas Enchaenaas, quasi un'antologiá que percor la vita de l'autor, adont las poesiás plus vèlhas se jonhon a quèlas plus recentas, arriba just just quaranta ans après de l'acomençament de son engatjament per la causa occitana.

Franco Bronzat es naissut a Turin ental 1950 e al a conoissut lo mond provençalista dal 1967, dal temps dal rescontre Piemont- Provença de Finistrèlas en Val Cluson. Just après, encharmat de aicest mond e conscient que la chaliá pas zo laissar muorir, a fondat lo jornal La Valaddo e daulora a totjorn trabalhat per la renaissença e l'afermacion dal puèple occitan e de sa cultura. Dal 1972 al es istat lo primier a se servir de la grafiá occitana e zo a fait fin a aüra entre mila dificultats e asups de tot genre. Ental 1978 la rivista occitana Òc li a publiat un libret de poesias dal titol A Mal Aise e dal 2002 l'I.E.O. li a publiat son romanç Lo darrier Jarraç.
 

Obratge bilingue Occitan alpin amb la reviraa en italian.

Edicion Chambra d'Òc (Italia).

Extrach: extrach audio disponible aqui o delà.

De paraulas enchaenaas
qu’ai culhit a la bass’ora
d’un jorn d’uvern
dins un cafè plen de tuba
entre de “vaslets e de naus”,
bralhaas a la viron
de una botelha de vin
a un veire de pastís
entre las blagas dals chaçaors,
chaudas, ditas
al caire d’un foier,
ditas dins un jorn de prima,
al solelh, la sapa a la man,
dins la chalor de juin
le dalh al punh,
dins le neblolear
de una matinaa d’autuènh
le cavanh plen de razim,
perfumaas de most e de vin;
de paraulas qu’ai ravit a una vèlha
chançon, besodiaa
a flor de labras, en crocent un mainaa,
auviás una diamenja
entre las fèmnas que
a la gleisa van,
enchabestraas dins la possiera dals ans
respiraas per las charrieras
de ma borjaa, entre la pols dal blad
batut dals fleaus,
qu’ai begut dins l’aiga
que de la ròcha nais,
fòrtas comà las peiras
de nòstras maisons.
De paraulas que pas nun
deu empèrdre,
que vuèlh pas laissar esconduás,
recataas dins un escrinh,
de paraulas deschaenaas
que reviscolarem
e que donarem
a l’aura de l’avenir.
(1998)