Pròsas geograficas - Jòrgi Reboul

Pròsas geograficas - Jòrgi Rebol
(Proses géographiques)

Revirada francesa de l’autor

Dins son marselhés ruscós e drud, lo que fa totjorn sens trantalhar l’encambada primièra del costat de la lutz franca que se lèva nos apèla a viure. Sa mesura e son espèr son los de l’òme quilhat e sa fe d’eretic es raianta e contagiosa.

Editions Vent Terral.

Extracts:

SALINHAC 1930 A Mirèlha Lafont.
De qu’ista encar per ieu
dau Salinhac de l’a 100 ans?
Sa gleiseta quilhada de campana amudida
e l’Ostau de mon sorgènt
l’Ostau afrondat dei Ferauds de ma Maire
en sa mescla
de teulat de pòsts de gipassa.
Chabènça!
M’esperant que de tèmps faguèt lume
un calen es aqui!
Mi fa signau L’aubori
e gai fau tirar devèrs
“La Rouecho enchabanaio”
de Pau Arène d’Enric Ner de Marcèla Drutel
e la Clusa de Durènça
duèrp un talh a Sisteron
que mi rampèla.
- -

LO BÈL ESTIU
Adonc, vaicí lo bèl estiu. Abrandada, l’ama,
d’una volada sauta ai crestencs e la sòm es una
melica d’abelhas mòrtas.
Tocant de l’ostau, una confinha,
l’ombra.
Perailà, .mestreja un desèrt e lo silenci,
dins sa torre, parier dau muezzin
clama:
«Dieu es grand», Un gau aleja,
—Lo Levant ò lo Ponènt—
E l’ombra prosternada si tencha d’un tremont
d’incendi.
Es aquò, la vida, calor d’ atrocitat e
de meravillha.
E l’escampas, come un rocàs perlejant laissa
anar la fònt
dau Tèmps.
Quau, sus la rota, vendrà cridar
— JOAN! —
Se lei pas s’aplantan, es que la caminairitz
se desalena.
A corregut sensa relambi
fins qu’au jorn d’aqueste
e mi vaicí sasit
palaficat entre l’estiu e l’estiu.
(Asatacion de Jean Malrieu)