L'àngel que renais - L'ange qui renaît - Franc Bardòu & Paulina Kamakine

L'àngel que renais - L'ange qui renaît - Franc Bardòu & Paulina Kamakine

Poèmas occitans de las quatre mans
amb reviradas en francés dels autors e fotografias de Franc Bardòu (edicion bilingue)

"Per amor qu’Amar ven primièr,
luènh davant la dolor de viure"

 « La poesia se fa uèi avenir per inscriure sus la rauba de la vida, belesa e esperança. » Paulina KAMAKINE es nascuda a Tolosa en 1989.
Abeurada entre Aude e Bigòrra, passa temps en viatjar e escriure. Afogada per la granda Occitania – sos païsatges, sa cultura, sa lenga – , l’emprenta lingüistica del terraire occitan a poderosament noirit son òbra. « La poesia èimada a l’infime, es arca en nosautres, solelh mistic. » Paulina aviá un sòmi alestit en devisa : « adaigar lo mond de poesia. »
Aquí, amb Franc Bardòu lo sòmni continua… »

Colleccion Votz de Trobar n°54.

Edicions Troba Vox.

Autors:

Paulina Kamakine es una poetessa bigordana qu’escriu tanben de contes, legendas, romans, pròsas e cançons. Engatjada per la valorizacion e la defensa concreta dels patrimònis literari, cultural e artistic occitans, a editat una antologia de 36 poetessas occitanas contemporanèas, Paraulas de Hemnas (Reclams, 2020). A obtengut, demest d’autres guierdons, lo prèmi Ostana e lo prèmi Simin Palay.

Franc Bardòu, nascut a Tolosa en 1965, fa escrivan en occitan despuèi 1989, e collabòra a las revistas Òc e Lo Gai Saber. Autor d’una tèsi de doctorat sus l’òbra e la pensada de Renat NELLI (1907-1982), Prèmi Godelin 2011 de l’Academia de Lengadòc per l’ensemble de son òbra poetica, es membre de l’Academia dels Jòcs Florals de Tolosa, tant coma de l’Academia Occitana, e correspondent permanent de l’Academia Aranesa dera Lenga Occitana. Es l’autor de 31 recuèlhs de poèmas actualament publicats. Fòrça estacat al ritme dins una via allucinatòria, sa practica poetica marida totun l’exigéncia dels trobadors amb la Fantasia subrerealista mediterranèa. Conjuga la metafisica gnostica amb unas perspectivas libertàrias qu’a agut l’enveja de partejar amb sa jove consòrre Paulina Kamakine. En pròsa, a tanben publicat dos recuèlhs de novèlas, e un roman d’inspiracion junguiana.

Estrach:

De tot biais non auriá servit a res, la vida ;
aquela o mai una autra, aquela o non res mai :
son que l’amor perdura. Mas per quin blanc desèrt,
diga, sus quina tèrra perduda de tristessa ?

Me vòli avalir a fòrça de poèmas,
m’escampilhar lo « ieu » pels limbes de l’oblit,
e m’acontentar d’èsser al solet grat de l’Èsser,
dissolguda l’engana, estòrce’l devenir
dins lo miralh sense uèlh que sense ora m’i espèras.

[...]

Fait ai lo vèrs de dreit silenci
per claure tot çò qu’es de claure
per viure enfin çò qu’es de viure
e saborar tota sabor
segon l’art de tota amargor
e de tota sal d’illusions
per traspassar las apaéncias
e las certituds mai bufècas.

Fait ai lo vèrs, sense saber qui
l’acabarà ni l’entendrà
ja qu’al silenci indefinit,
om sap lo tèrme e sas termièras
al crit que non butan pas mai.