Dòn Quichòt de la Mancha - Miguel de Cervantes

Dòn Quichòt de la Mancha - Miguel de Cervantes - Sèrgi GAIRAL

L’ingeniós gentilòme dòn Quichòt de la Mancha (Tèxtes causits e revirats en occitan per Sèrgi Gairal)

Un roman d’aventuras, tots pus decabestradas las unas que las autras, mai tanben  una de las òbras màgers de la literatura mondiala, revirada en occitan.
Tèxtes causits : las aventuras principalas de Dòn Quichòt (e de Sanche).

Demandatz a qualqu'un qual es Dòn Quichòt ; vos respondrà qu'es aquel que preniá los molins de vent per de gigants que lo menaçavan, e que voliá pas escotar son escudièr Sanche, qu'el vesiá la realitat.

"L’ingeniós gentilòme Dòn Quichòt de la Mancha", es aquò : un roman d’aventuras, pus descabestradas las unas que las autras, que dòn Quichòt e Sanche i rescontan non solament de molins de vent, mas tanben d’aubergistas, de mulatièrs, de mercadièrs, de forçats, de pastres, de penitents, de comedians, d’estudiants, de pelegrins, de bandits, un duc, una duquessa, de paradors, d’oires de vin, un carri amb de leons, una barca de pescaires, de fedas, de cats, de pòrcs, de vacas...

Dins son deliri, dòn Quichòt balha als òmes, a l’Umanitat entièira, de leiçons d’una granda saviesa, sens oblidar lo ròtle essencial de Sanche, l’escudièr indissociable de son mèstre.

A prepaus de Cervantes, Joan Bodon se demanda dins La Quimèra (1974) « perqué son òbra lo despassèt ». Lo despassèt per l’universalitat de son messatge e sa modernitat, e mai se raportèsse a la societat del sègle XVI.

"Mercegi l’Institut d’Estudis Occitans de permetre qu’aquela tièira d’aventuras, que son las apevasons de l’òbra mèstra de Cervantes, siá desenant accessibla dins nòstra lenga. Tre la debuta, considerèri que la formula dels « tròces causits » èra la melhora per la descobrir e la presar. De segur, aquela lectura serà tanben una aventura de las bèlas per cadun."
Sèrgi Gairal

L'autor:

Sèrgi GAIRAL es nascut en febrièr de 1948 a Castras (Tarn). Licéncia d’espanhòl a Tolosa. Professor d’espanhòl. Retirat dempuèi 2008. Corses e talhièrs d’occitan. Collaboracion als diccionaris de Cristian Laus, Cantalausa, e lo metòde Cap a l’Occitan (IEO). Conferéncia sus l’emigracion roergassa en Argentina. Maridat, tres enfants.

Extrach:

« Devistèron alara trenta o quaranta molins de vent que i a dins aquel ròdol. Tanlèu los veire, dòn Quichòt diguèt a son escudièr :
– Sèm plan mai astrucs que çò qu’auriam pogut desirar. Los veses aval, amic Sanche, aquel trentenat de gigantasses. Me vau batre contra eles ; te prometi que ne demorarà pas cap de viu e que començarem de nos enriquir amb lors despolhas. Aquò es una guèrra justa, un servici grand fach a Dieu de desembarrassar la fàcia de la Tèrra de tota aquela rafatalha.
– De gigants ? Quines gigants ?
– Aqueles que veses aval, dels braces longasses, que d’unes los an sovent de quasi doas lègas.
– Vos senhali, Sénher, que son pas de gigants, mas de molins de vent, e que son pas de braces, mas las alas que butadas pel vent fan virar la mòla del molin.
– Se vei ben que coneisses pas res d’aqueles afars. Son de gigants e, s’as paur, fai-te enlà e prèga del temps que ieu me vau batre contra eles, dins una batèsta terribla e inegala. »

IEO edicions, colleccion Flor envèrsa.