Escrichs sus lei femnas – Escrichs de femnas - Josiana Ubaud

Escrichs sus lei femnas – Escrichs de femnas - Josiana Ubaud

(o pichon lexic illustrat de la misoginia ordinària).

Coma lexicografa, l'autora foguèt tustada per la quantitat anormala dau lexic e dei provèrbis misogins en occitan. Tant coma per la transparéncia deis autoras oiccitanas, largament oblidadas dins leis antologias. Aquesta recèrca religa lei dos aspèctes dins un solet obratge, lei citacions essent la melhora responsa ais escòrnas per pas dire ginofòbas.

Amb aqueste libre, Josiana Ubaud nos rebremba que la paraula se pren e se quista pas. D’ont mai quand òm es una femna dins una societat masclista. Talament masclista d’alhors, que son masclisme opressor e desdenhós li pareis natural. E perqué la societat seriá masclista, se vos plai? Tot simplament coma o rebremba Josiana Ubaud per çò que los mascles vòlon pas daissar lo poder a l’autra mitat de l’umanitat. S’i acrancan coma de pesolhs corts. Se verifica cada jorn d’en pertot. E quand fan mina de ne daissar un pauc, coma per la paritat en politica, es qu’i son constrenches e forçats. E encara! Los meteisses qu’an votat per la paritat, an sulcòp metut en plaça de copafuòcs per empachar las femnas de prene la paraula. Los partits politiques, de l’extrèma drecha fins a l’extrèma esquèrra, estiman melhor pagar d’esmendas puslèu que d’aplicar çò que demagogicament dison voler promòure.

Edicions IEO Lengadòc.

Mèfi ! Darriers esemplaris, un pauc degalhats...

Avertiment (introduction du livre):

Aquest tèxte èra ja accessible sus mon site http://josiane-ubaud.com despuei l’estiu de 2010. S’es enriquesit a flor e mesura deis eveniments, occitans, francés o planetaris. Es la resultanta de mantunei draias crosadas se noiriguent l’una l’autra :
-    coma lexicografa, la quantitat considerabla de paraulas mespresosas a l’encòntra dei femnas, que venon dramaticament enriquesir lei diccionaris d’occitan, me sautèt ais uelhs d’ora,
-    coma lectritz de tota la literatura occitana, lei tèxtes misogins, patriarcaus, desgaunhaires envèrs lei femnas, en pròsa coma en vèrs, sens simetric per leis òmes, venguèron ailàs completar la « riquesa » sus-dicha d’aqueu camp semantic, donant una idèa de la vision dei femnas en cultura occitana gaire…trobadoresca,
-    coma militanta e trabalhadoira en mitan occitanista, aguèri tant e mai d’escasenças de prene sus lo morre de reflexions e comportaments gaire relusents (femna = serviciala), e de patir de l’espaventable masclisme mediterranèu, que siá exprimit grossierament o tot en doçor lexicala,
-    coma amiga de femnas, aguèri la trista escasença d’ausir son patiment morau o professionau, solament « perqué son femnas »,
-    coma femna ciutadana, siáu tustada per la creissença exponenciala de la violéncia rotiera deis òmes, tant coma per la vulgaritat dei publicitats e dei discors que son passats de l’estatut d’orrors dichas en privat a passat temps a lo de bordilhas largadas sens lo mendre complèxe en public (mèdias e monde politic… lei doas mamèlas dau poder patriarcau) e sus Internet, onte totei lei calucs desmargats e clafits d’òdi s’exprimisson a doble rebraç. Çò que soni lo « ges de limit, ges de restanca »,
-    coma femna solidària de totei lei femnas dau monde, m’interèssi au sòrt dei femnas sus la planeta tota, e se pòt pas dire que siá quicòm portaire d’espèr dins lo genre uman. Sòrt que l’islamisme fa recular cada jorn un pauc mai quitament encò nòstre (ambe la situacion lamentabla reservada ai filhas dichas de banlegas, ambe la demultiplicacion dins lei carrieras francesas dei veus de tota mena que se vesián pas vint ans i a), e endacòm, en  Asia coma en  Africa, amb l’interdiccion ai suenhs e a la cultura, leis excisions, lapidacions, maridatges forçats, viòus guerriers, totei « practicas culturalas » (!) reservadas ai femnas solament e gaire/pas denonciadas per nòstrei « umanistas professionaus anti-racistas »,  
-    coma maire de doas filhas e grand de tres felenas, lo devenir dei femnas m’interpèla encara mai ... aquò va solet.
Lo tèxte seguent oscilla donc entre analisis frejas e furors dolorosas. De temps en quora, me siáu autrejada un commentari risolier dau lexic misogin, o una reescritura a rebors d’un provèrbi. Se non garís, pòrta un cortet solaç …un pauc d’umor negre coma tapamisèria de la realitat.

Lei citacions d’autoras son lei responsas dirèctas a aqueleis orrors lexicalas. Evidentament, s’agissiá pas de faire per caduna sa bibliografia que prendriá tròp de plaça e que seriá la tòca d’un autre obratge.

Es ambe plaser que dediqui donc aquest tèxte :
- a totei lei femnassas, pofiassas, radassas, oirassas,  trujassas, chaupiassas, bagassas, tartarassas d’Occitània, passadas, presentas e futuras ;
- ai cascavèlas, cucas, furbècs e colòbres que gausèron e gausan encara escriure. A ! la pretencion masculina d’èsser sols legitims dins l’escritura. A ! l’atribucion d’unei prèmis occitans a d’òmes que s’escotan pensar, e s’agachan escriure, en donant a legir de tèxtes abscons e/o narcissics a non plus. A ! la complasença de la critica occitana per lo mendre escrich d’òmes… e lo mendre diccionari (domeni que coneissi ben), foguèsse clafit de fautas, que son autor se vei ipso facto qualificat de « grand mèstre lexicograf »  !   
- e enfin ais aucèlas, cogordas e bedigassas que me prestèron son sorrire en guisa d’illustracions e de responsas  mudas, sens èstre forçadas per tant de partejar la totalitat de mei prepaus.  
Saludi au passatge leis òmes non trabalhats (non embrutits) per la misoginia per lei confortar dins l’idèa qu’es pas necite d’èstre misogin-dominant-mespresós-violent per èstre un òme … E que mespresar la mitat de l’umanitat es far recular l’umanitat tota. Vertat qu’aquò es pas un argument per leis endecats de la cervèla.