My name is degun - Florian Vernet

My name is degun - Florian Vernet

Akim viu a Pinhòlas e escriu de « romans alimentaris » per se ganhar la vida. S'avisa que lei murtres qu'inventa se produson realament dins la vilòta. Aurà pron de temps, Akim, per acabar son roman e son enquista ?

Una reedicion planvenguda d'aquel polar plen d'umor negre, paregut en 1992 dins lo jornau "La Marseillaise".

A tots Crimis. IEO Edicions.

L'autor:

Florian VERNET (Besièrs, 19 d’abril de 1941) es un lingüista, pedagòg e escrivan occitan. Foguèt professor d’occitan a l’Universitat Pau Valèri de Montpelhièr abans de prendre la retirada en 2006. Es tanben un dels membres de l’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber e a l’encòp del conselh lingüistic del Congrès Permanent de la Lenga Occitana.

Estrachs:

"... carculi. Chasque còp qu'escrivi un episòdi dau roman que m'an comandat, aquel episòdi se debana, lo jorn d'après, dins la realitat pinholenca, ambé de variantas menoras...
E se la Polícia tombava sus aqueu roman, seriáu polit, non ? Qué faire ? Arrestar d'escriure ? Me siáu engatjat. Anar a la Polícia ? Me prendrián per un madur, ò per lo copable."
"[...] Dins la vila, coma comprenetz, lei causas ne'n son a venir interessantas e, s'èri pas personalament concernit, seriá l'escasença de passar un bòn moment. N'i a que  se senton visats. Començan de renar contra la Polícia que fa pas rèn per aparar leis onèstas gents : parlan de montar una milícia d'unei qu'an déjà l'experiència de sei parents per aquò. Un que fa fortuna, es lo vendeire de sarralhas sofisticadas : s'aqueu trin dura una setmana, de mai, poirà prendre la retirada."

« Me conselha de laissar tombar que risqui de faire una cofa e que poiriá estre dangierós. Lo rasseguri, me prèni pas per un policier, lo laissi jogar qu’aquò li revèn. Es verai, an rason totei dos : aquel afaire me regarda pas, mai sènti qu’es la fin, que siáu sus lo ponch de descobrir la veritat, e puèi, siáu testard, mai que dos ais. Per tot dire, ai agantat lo virús : es d’accion que me fau. »

Es uech oras passadas de quauquei minutas quora sòrti de la gara de Tolon. Ai viatjattota la nuech, ai pas ben dormit, ò pusleu ai dormit, mai ai pas arrestat de faire dechaucha-vielhas e me senti fresc coma un espinard bolit. Per m’acabar, blineja, lo ceu esgris pissós, e pòdi pas m’empachar de me faire de marrit sang. Lei dos jorns que veni depassar a París son pas estats çò que me pensavi. Ai pas arrestat de córrer coma un caluc,ai mancat lei filmes que voliáu veire, ai pas agut lo temps per anar crompar lo compact-disc d’Armstrong que lo tròbi pas aicí (la còpia d’un enregistrament de 1928, que loconoissetz,  bessai,  amé  West  End  Blues).  Mai  que  mai,  mon  patron  m’a  gonflat  comajamai  de  la  vida.  Fau  dire  que  Bostifar,  lo  director  deis  edicions  de  romans  policiers  ed’espionatge MASQUETA, aquò es quauqua ren. E que ieu de mon costat, siáu pasgrand causa. Un negre, e pas mai. Alòrs, comprenetz, entre un que se desplaça qu’enPorsche darrier crit, que pòrta que de vestits comandats a Londres, que manja que dinsd’ostalariás amé de gents dau peçuc e l’autre (es a dire ieu), que viu a Pinhòlas,qu’escriu de libres a la plaça de maufatans (que de còps existon pas, d’alhors) que tòcanla moneda, qu’a de problemas d’identitat estent qu’es a mitat arabi dau costat de sonpaire, e un pauc pianto d’aqueu de sa maire, (e un pauc bròca per faire bòn pes), labatesta es perduda d’avança.


Article de premsa:
Aquela istòria corteta nos ditz que d’imaginar lei eveniments lei pòu faire susvenir. Per lo rèsta, vos convidi de legir l’òbra negra de Florian Vernet, bòrd que l’IEO vèn de la publicar amé sei cinc òpus, dins una colleccien « Crimis » qu’es ben facha, e monte trobarem « Freud dins aquò ? », « Ont a passat ma planeta ? », « Popre ficcion » e « Suça-sang connexion ».

Michel Neumuller, article dins Aquò d'aqui dau 16 de febrier de 2015.